Ah, minha pátria
Τώρα κατάλαβα τα χρόνια μου πως χάλαγα
όταν με στέλνανε σχολείο να σπουδάσω.
Με υποσχέσεις που δεν είχανε αντάλλαγμα
θέλαν κι εγώ μία ψυχή να εξαγοράσω.
Αυτοί τα λόγια τα μεγάλα που φωνάζουνε
πολιτικοί και γαλονάδες και λαμόγια
έχουνε μάθει τις ζωές μας να ρημάζουνε,
θέλουν να ζουν στα ρετιρέ κι εμείς στα υπόγεια.
Αχ, πατρίδα μου, θύμα σε κάνανε,
σε ξεπουλήσανε και σε πεθάνανε.
Αυτοί οι σωτήρες σου που δήθεν νοιάζονται
σου κλέβουν όνειρα και τα μοιράζονται.
Εγώ ταξίδεψα στο άπειρο και άντεξα
από φουρτούνες κι από μπόρες να περάσω.
Πήρα τον πόνο αγκαλιά μου και τον κράτησα
μήπως μπορέσω και τα λάθη τους ξεχάσω.
Αχ, πατρίδα μου, θύμα σε κάνανε,
σε ξεπουλήσανε και σε πεθάνανε.
Αυτοί οι σωτήρες σου που δήθεν νοιάζονται
σου κλέβουν όνειρα και τα μοιράζονται.
Agora entendo como os meus anos estragaram
quando mandaram para a escola
para estudar...
Com promessas que não tinham trocas
Queriam uma alma a comprar
Essas palavras grandes que gritam
-políticos e galões
têm aprendido as nossas vidas devastar
Querem viver em coberturas e nós no subsolo
Ah, minha pátria, vítima fizeram
te vendem e te matam
Estes os seus salvadores que supostamente fingem
te roubam sonhos e destinos...
Eu viajei ao infinito e indaguei
de fortunas e que disso podem, eu passo
Sofrer no doloroso abraçam que apertam
como posso os erros deles esquecer
Ah, minha pátria, vítima fizeram
te vendem e te matam
Estes os seus salvadores que supostamente fingem
te roubam sonhos e destinos.
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 27.02.2011