¿Qué mar?
Πες μου πού πήγε ο Αύγουστος με τα καμπαναριά του Το γέλιο σου που γέμιζε το σπίτι μας βροχή Τώρα μας δίνει ο άνεμος γυμνή την αγκαλιά του Ω πρόσωπο που σκέπασε με μάρμαρο τη γη Πόσα σβησμένα βλέμματα κοιτάνε όταν κοιτάζεις Πόσα δεμένα στόματα μιλάνε όταν μιλάς Ήταν του ήλιου η δύναμη το ρόδο που ωριμάζει Κλειστά παραθυρόφυλλα τα στήθια που αγαπάς Είναι καρδιές που μάθαμε σαν γράμματα ανοιγμένα Είναι τραπέζια όπου κανείς δε θα καθίσει πια Μια μουσική πανάκριβη που γράψανε για σένα Τόσες χιλιάδες δάχτυλα για τελευταία φορά Εσάς που πήρε ο θάνατος βαριά στα δάχτυλά του Από τα μάτια σας η αυγή πηγάζει σαν νερό Άστρα σε κάθε μέτωπο και φως τ’ ανάστημά του Καμιά ζωή δε γράφεται χωρίς το δάκρυ αυτό Ακουμπισμένες δυο εποχές η μια κοντά στην άλλη Ω πρόσωπο που φώτισε μια μακρινή αστραπή Ποια θάλασσα ποια θάλασσα θα `ναι αρκετά μεγάλη Για να χωρέσει τον καημό που μάζεψ’ η ψυχή; Σα μυθικό τριαντάφυλλο μια νύχτα ο κόσμος κλείνει Είναι η πόρτα όπου κανείς δε θα περάσει πια Είναι του δήμιου η ταραχή του ήρωα η γαλήνη Ο ποταμός που κύλησε σαν έσπασε η καρδιά		Dinos dónde se fue agosto con sus campanarios Tu risa que llenaba de lluvia nuestra casa Ahora el viento nos da desnudo su abrazo Oh rostro que cubrió de mármol la tierra entera Cuántas miradas apagadas miran cuando miras Cuántas bocas atadas hablan cuando hablas Era la fuerza del sol la rosa que madura Ventanas cerradas los pechos que amas. Hay corazones que aprendimos como cartas abiertas Hay mesas donde nadie se sentará más Una música muy querida que compusieron para ti Tantos miles de dedos por última vez A vosotros a los que cogío pesada muerte en sus dedos De vuestros ojos corre el alba cual agua Astros en cada frente y luz su planta Ninguna vida se escribe sin esta lágrima Dos temporadas apoyadas una en otra Oh rostro iluminado por un relámpago lejano Qué mar, qué mar será suficientemente grande para albergar la pena que acumuló el alma Como rosa mítica se cierra una noche el mundo Es la puerta por donde ya no pasará nadie Es la inquietud del verdugo la serenidad del héroe El río que fluyó al partirse el corazón
Avellinou © 01.03.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info