Gone is the time
Πάει ο καιρός, πάει ο καιρός που ήταν ο κόσμος δροσερός και κάθε αυγή ξεκινούσε μια πηγή για να ποτίσει όλη τη γη Ήρθανε νύχτες και βροχές και χειμωνιάσαν οι ψυχές και στο βαθύ το σκοτάδι έχει σταθεί ένα παιδί να ζεσταθεί Τώρα το δάκρυ κυλάει στο χώμα, και πέρα απ’ το βοριά ένα καράβι ρωτάει ακόμα πού θα βρει στεριά Πάει ο καιρός...		Gone is the time gone is the time that breezy and fresh was humankind and every dawn spring water gushing would overflow to irrigate all of earth’s ground Dark nights then came with much of rain winter frost the souls overcame and in the deep of darkness lonely staying to get warm a child in vain The tear is flowing now to the ground and from the distant North about a boat is asking still in wonder where dry land will ever be found Gone is the time...
Mιλτος Mπ. © 06.11.2005

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info