As ruas, o tempo, a dor
Σαν ξημερώσει η μέρα μη θυμηθείς.
Λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς.
κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς
μ’ ένα σχοινί στη θέση της καρδιάς.
Κυλάει το ποτάμι και προχωρά,
σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά.
Κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
μ’ ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς.
Ασήμαντες εικόνες σε κυνηγούν.
Οι φίλοι σου κοιμούνται και πώς να δουν!
Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς
με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς.
Se desperta o dia e não lembrares
Labirinto como memória perdida
e são muitas as ruas que contas
e uma corda no lugar do coração
Corre o rio e procede
você segura o sues momentos e envelhecem
e é tanto tempo que mede
com um relógio no lugar do coração
Imaginastes imagens em insegurança
Os seus amigos adormeceram e onde se vêem!
e é muita dor que medes
com um coração no lugar do coração....
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 07.03.2011