Porque

Μπήκε το φεγγάρι στο γιαπί
κι έγειρε για ύπνο στο χαλίκι.
Τά `πινε και γίνηκε στουπί
στο μπακαλικάκι του Τσαλίκη.

Ήρθαν οι εργάτες την αυγή
γέμισε από μπράτσα το σοκάκι.
Πήραν το φεγγάρι για παιδί
τού `ριξαν στην πλάτη ένα σακάκι.

Και το φεγγαράκι τ’ ασημί
δάκρυσ’ απ’ αγάπη κι από γλύκα
κι έγινε το δάκρυ γιασεμί
όπως η καρδιά μου όταν σε βρήκα.


A lua entrou na construção
e inclina para dormir no cascalho
A beber na estopa
no balcão de Tsaliki

Chegaram os trabalhadores de manhã
preenchidas as ruelas
Tomaram a lua para as crianças
que jogaram para traz um casaco

E da lua a prata
lágrimas de um amor doce
e torna a rasgar os jasmins
como meu coração quando te encontrei.

Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 09.04.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info