I close my eyelids slowly
Κλείνω αργά τα βλέφαρά μου
στα όνειρά μου βαθιά πληγή
η νύχτα κάπου αλητεύει
εσένα κλέβει και η μέρα αργεί
Πίσω απ’ την πόρτα στέκει ο χρόνος
καπνίζει μόνος και νοσταλγεί
ποιος ξενυχτάει και ποιος κοιμάται
ποιος με θυμάται πάνω στη γή
Μαχαίρι γυάλινο μοιάζει ο αέρας
κόβει της μέρας τον στεναγμό
σκορπά στον κόσμο το άρωμα σου
λέει το όνομά σου μ’ ένα λιγμό
Σε τραγουδούν δυο χείλη ξένα
και όμως εμένα φτάνει ο σκοπός
όλα δικά μου μα όλα ξένα
χωρίς εσένα να ζήσω πως
όλα δικά μου μα όλα ξένα
χωρίς εσένα να ζήσω πως
Της καρδιά το φως δυναμώνει
και στα μάτια μου βουρκώνει
άδειοι της αγάπης σου οι δρόμοι
και ούτε μου ζητούν συγγνώμη
που δε σε `φέραν ποτέ ως εδώ
I close my eyelids slowly
in my dreams deep wound
the night drifts somewhere
it steals you and the day is late
Behind the door stands the time
smoking alone and is nostalgic
who stays up late and who sleeps
who remembers me on earth
The air resembles a glass knife
cuts the day's sigh
spreads your perfume in the world
says your name with a single sob
Two foreign lips sing to you
and for me however the purpose is enough
all my own but all foreign
without you how do I live
all my own but all foreign
without you how do I live
Her heart's light strengthens
and my eyes brim with tears
empty are the roads of your love
and neither do they apologise to me
that they never brought you ever this far
EspGhia © 19.04.2011