¡Te callas y escuchas!
Έχω στα πόδια μου φευγιό,
στα χέρια μου μηδενικό,
και στην καρδιά μου έχω πόνο.
Τ’ αστέρι μου ακολουθώ
σ’ αέρα, γη και σε βυθό
και μυστικά μαθαίνω.
Σώπα κι άκουσε, στ’ αφτιά σου τρέχουν νά ’ρθουν,
σώπα κι άκουσε, οι ήχοι που έχω αφήσει.
Σώπα κι άκουσε, τ’ αστέρια σού μιλάνε,
σώπα κι άκουσε, σου γλυκοτραγουδάνε.
Μα εγώ δεν ξέρω ρίμες και λόγια μαγικά
τραγούδια να σου γράψω.
Σαν ακροβάτης στο σκοινί,
σαν σβούρα περιστροφική
γυρνώ μα δε στεριώνω.
Στου χρόνου μέσα το σκοπό,
στης φύσης μέσα το χορό
κρατάω το ρυθμό μου.
Tengo a mis pies la partida,
en mis manos el cero,
y en mi corazón tengo duelo.
Sigo mi estrella
en el aire, tierra y fondo
y aprendo los secretos.
¡Te callas y escuchas, en tus oídos corren para venir,
te callas y escuchas, los sonidos que dejé!
¡Te callas y escuchas, las estrellas te hablan,
te callas y escuchas, cantan suavemente por tí.
Pero yo no sé escribirte rimas
mágicas y canciones.
Como un acróbata en la cuerda floja,
como una peonza giratoria
giro, pero no me afianzo.
En la melodía del tiempo,
en el baile de la natura
mantengo mi ritmo.
curros_mujer © 19.04.2011