First autumn
Ένα παράπονο και ένα δάκρυ
πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή
απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη
απόψε λύγισε η αντοχή
Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει
πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά
πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει
πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά
Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη
κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί
τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη
τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί
A complaint and a tear
first autumn, first rain
tonight my thoughts don't find an ending
tonight my resistance bended
A darkening that weighs on me
a bitter memory like a stab
first autumn, which kills me
first autumn, without joy
Whatever I dreamt of was an illusion
and if I hoped for something, it has been lost
such an autumn, without love
such an autumn, never again
galanta, Νικόλας © 18.12.2002