Y vengo solamente para abrazarte
Κι έρχομαι μοναχά να σ’ αγκαλιάσω και να κλάψω αδελφέ μου,
όπως ο ερωτευμένος που γυρνάει από χρόνια στην καλή του,
και μ’ ένα του φιλί, της λέει όλα τα χρόνια που περίμενε,
κι όλα τα χρόνια που τους περιμένουν, πέρα απ’ το φιλί τους.
ΑΠΑΓΓΕΛΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Η καρδιά μου είναι τώρα ένα φαρδύ χωματένιο τσουκάλι,
που μπήκε πολλές φορές στη φωτιά,
που μαγείρεψε χιλιάδες φορές για τους φτωχούς
για τους ξωμάχους, για τους περατάρηδες
για τους εργάτες και για τις πικρές μανάδες τους,
για τον πεινασμένο ήλιο, για τον κόσμο ναι για όλο τον κόσμο
ένα φτωχό, καπνισμένο μαυρισμένο τσουκάλι,
που κάνει καλά τη δουλειά του.
Και τούτο το τσουκάλι βράζει, βράζει τραγουδώντας.
Y vengo solamente para abrazarte y llorar, mi hermano,
como el amante que vuelve años después a su cariño,
y por un beso, le dice por todos años que esperaba,
y por todos años que los esperan, después de su beso.
El Poeta recita
Mi corazón ahora es una ancha cazuela de barro,
que estaba puesta muchas veces al fuego,
que cocinaba mil veces por los pobres,
por los labradores, por los viajantes
por los trabajadores y sus madres amargas,
por el sol hambriento, por el mundo, sí por todo el mundo
una pobre cazuela ahumada ennegrecida,
que hizo su trabajo bien.
Y esta cazuela está hirviendo, hirviendo cantando.
curros_mujer © 06.06.2011