Uomini soli
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι σαν το ξεχασμένο στάχυ ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος σαν το ξεχασμένο στάχυ άνθρωποι μονάχοι Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι όπως του πελάγου οι βράχοι ο κόσμος θάλασσα που απλώνει κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι ανεμοδαρμένοι βράχοι άνθρωποι μονάχοι Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...		Ci sono uomini che vivono soli come una spiga dimenticata il mondo intorno un campo vuoto e loro l' abbaglio della solitudine come la spiga dimenticata uomini soli. Ci sono uomini che vivono soli come gli scogli del mare il mondo un mare che si stende e loro muti chini e soli scogli ventosi uomini soli. Uomini soli come vecchi rami rotti come chiese di campagna spopolate, dimenticate uomini soli come vecchi rami rotti come chiese di campagna spopolate, come te, come me.
Alessio Miranda © 02.10.2011

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info