Seducer exile
Κόβω τη θάλασσα στα δυο
κι ανοίγω μονοπάτι
στην αγκαλιά μου να `ρθεις ξανά
απ’ το βυθό του χάρτη
Να σταματήσεις τις ψευτιές
πως θέλεις να γυρίσεις
μα δήθεν πως ο Κύκλωπας
προβάλλει αντιρήσεις
Στρέφω το πρόσωπο ψηλά
στου ουρανού το θόλο
να δεις τη θλίψη των ματιών
μέσα από δορυφόρο
Να περιμένω άδικα
ξεθώριασε η μνήμη
αυτή η πλάνα ξενιτιά
πόσους δεν καταπίνει
I divide the sea into two
and I open a path
for you to my embrace to come again
from the depths of the map
You should stop the lies
that you want to come back
pretending that the Cyclops
is putting forth objections
I turn my face upwards
towards the dome of the sky
so you can see the grief of my eyes
via satellite
Waiting in unjustly
the memory has faded
that seducer exile
how many hasn’t it swallowed.
leonis53 © 19.10.2011