Um momento
Μες στον κόσμο αυτό τον αδιάφορο
κάπου υπάρχει ένα χέρι για να κρατηθώ;
Θεέ μου, σε ρωτώ: Δεν αξίζω εγώ
μια σταγόνα απ’ της αγάπης τον ωκεανό;
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
και χίλιες νύχτες θα έκανα υπομονή,
αν ήξερα πως θα χαράξει το πρωί
που θά ’ρθει αυτός που περιμένω.
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
κι ας έσβηνα μετά σαν φλόγα από κερί.
Θα είχα νιώσει πως σε τούτη τη ζωή
υπάρχει λόγος ν’ ανασαίνω.
Όλοι γύρω μου κάποιον βρήκανε,
στο Θεό οι προσευχές τους ακουστήκανε.
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
και χίλιες νύχτες θα έκανα υπομονή,
αν ήξερα πως θα χαράξει το πρωί
που θά ’ρθει αυτός που περιμένω.
Μια στιγμή να ζήσω αυτό που λένε αγάπη, μια στιγμή,
κι ας έσβηνα μετά σαν φλόγα από κερί.
Θα είχα νιώσει πως σε τούτη τη ζωή
υπάρχει λόγος ν’ ανασαίνω.
Dentro do mundo essa indiferença
algo que existe em uma mão que seguro
Meu Deus pergunto eu não valho nada
uma gota de um amor no oceano
Um momento vivo isso que se chama amor, um momento
e milhares de noites que teria paciência
se soubesse como alegraria numa manhã
onde encontraria isso que espero
Um momento que peço isso que se chama Amor, um momento
e se apaga depois como chamas na cera
teria sentido como esta vida
existe razão no que suspiro
Em tudo giro em algo que encontraria
em Deus ofereço a escuta
Um momento vivo isso que se chama amor, um momento
e milhares de noites que teria paciência
se soubesse como alegraria numa manhã
onde encontraria isso que espero
Um momento que peço isso que se chama Amor, um momento
e se apaga depois como chamas na cera
teria sentido como esta vida
existe razão no que suspiro
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 22.10.2011