Voci (Kavafis)
Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.
Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε
κάποτε μες στην σκέψη τες ακούει το μυαλό.
Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας
σα μουσική, τη νύχτα, μακρινή, που σβήνει.
Voci ideali e amate
di quanti son morti, di quanti per noi
sono perduti come i morti.
Talora parlano dentro i nostri sogni:
talora il cervello le ascolta nei suoi pensieri.
E con il loro suono ritornano un istante
suoni della poesia prima della nostra vita -
come musica notturna, che si spegne lontano.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.10.2011