Atlântida
Μια νύχτα με πανσέληνο
γυρεύω να σε δω
σ’ ένα τοπίο αέρινο
θαλασσινό κι εβένινο
να βγεις απ’ το νερό
Δελφίνια παιχνιδιάρικα
σου λύνουν τα μαλλιά
φεγγάρια διαβατάρικα
και μάτια ταξιδιάρικα
μου παίρνουν τη μιλιά
Βάλε φουστάνι πράσινο
στο χρώμα της ελπίδας
και πάρε με στο γυάλινο
βυθό της Ατλαντίδας
Της θάλασσας τα πλάσματα
αρχίζουν το χορό
και πριν να `ρθουν χαράματα
στης πόλης σου τ’ αγάλματα
θα βρίσκομαι κι εγώ
Βάλε φουστάνι πράσινο
στο χρώμα της ελπίδας
και πάρε με στο γυάλινο
βυθό της Ατλαντίδας
Uma noite com lua cheia
Procuro para te ver
em uma paisagem etérea
sal e ébano
a sair da água
Delfins brincam
movem o seu cabelo
luas transitórias
e Olhos viajantes
Eu levo a mensagem
Coloque vestido verde
a cor da esperança
e chega ao vidro
no fundo da Atlântida
Criaturas do mar
começam a dança
e antes ao amanhecer da banda
nas estátuas de sua cidade
Eu vou ser, e eu
Coloque vestido verde
a cor da esperança
e chega ao vidro
no fundo da Atlântida
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 30.10.2011