Голоса
Μαύρα γυαλιά σαν τυφλός
περπατώ στου νέφους τη σκιά.
Κι απ’ τα ακουστικά μια φωνή
μαγική κρυφά με οδηγά.
Ώρα αιχμής και βουβή
προσπερνά μια ατελείωτη στρατιά.
Μα γίνεται η βουή μουσική
κι ο ουρανός ανοίγει ξαφνικά
Φωνές που φτάνετε
από μέρη φωτισμένα.
Φωτιές μου ανάβετε
πάρτε με μαζί και μένα.
Φωνές του άγνωστου φωνές.
Ακρογιαλιές μυστικές
σκοτεινά απάτητα βουνά.
Λάμψεις στου μυαλού τις ρωγμές
πυρκαγιές σ’ αστέρια μακρινά.
Φωνές που υψώνεστε
πάνω απ’ του καιρού τη ζάλη.
Φωτιές που ενώνεστε
με τη φλόγα τη μεγάλη.
Φωνές της τρέλας μου φωνές
Чёрные стёкла, словно слепой
я ступаю на туч тень.
И из наушников один голос
чарующий тайком меня направляет.
Час пик и немая
проходит бесконечная армия.
Но возникает рокот-музыка
и небо открывается внезапно.
Голоса, вы доходите
из стороны освещённой.
Огни мои, вы зажигаетесь,
заберите с собой и меня.
Голоса, неизвестности голоса.
Побережья таинственные,
тёмные неприступные горы.
Сияния в разума щелях,
пожары на звёздах далёких.
Голоса, вы возвышаетесь
над времени волнением.
Огни, вы соединяете
с пламенем большим.
Голоса, безумства моего голоса.
Panselinos © 07.02.2012