Você segura dividido o
Έμαθα να λέω άσπρο πάτο, ήταν γεμάτο το ποτήρι απ’ τις πίκρες έμαθα να λέω στην υγειά μου έλα καρδιά μου, κράτα μακριά τις λύπες έμαθα και να πετάω στην άκρη το φαρμάκι απ’ τα λόγια που μου είπες. Κράτησες μισά τα σ’ αγαπώ άντε μοναξιά μου σε βαρέθηκα πριν προλάβω λίγο να χαρώ μόνος στη ζωή μου πάλι βρέθηκα Κράτησες μισά τα σ’ αγαπώ άντε μοναξιά μου απόψε ράγισα κι από το γυαλί σου θα κοπώ αφού λείπει αυτή που τόσο αγάπησα. Έμαθα να λέω δε βαριέσαι μην στεναχωριέσαι, όλα πάντοτε αλλάζουν έμαθα να γυρνάω τις πλάτες σε αγάπες που ερήμην με δικάζουν έμαθα να βρέχομαι στην μπόρα να λέω προχώρα κι αν τα ρούχα μου αίμα στάζουν. Κράτησες μισά τα σ’ αγαπώ άντε μοναξιά μου σε βαρέθηκα πριν προλάβω λίγο να χαρώ μόνος στη ζωή μου πάλι βρέθηκα Κράτησες μισά τα σ’ αγαπώ άντε μοναξιά μου απόψε ράγισα κι από το γυαλί σου θα κοπώ αφού λείπει αυτή που τόσο αγάπησα		Aprendi e digo em branco fundo foi preenchido o copo de amarguras aprendi e digo na minha saúde venha meu coração, longe segure as tristezas aprendi e vôo ao limite o veneno das palavras que você disse Você dividiu o "eu te amo“ venha em minha solidão rapidamente antes eu esforço um pouco a ser feliz só na minha vida de novo apartada Você segura dividido o "eu te amo“ a minha solidão a noite rasga e com o copo eu vou beber já que falta isso que tanto eu amei Aprendi e digo não se preocupe não se preocupe, tudo sempre muda aprendi a virar as costas aos amores a tentar definir um padrão Aprendi a enfrentar a tempestade e a seguir em frente e se minhas roupas pingam sangue Segure o meu amor dividido antes de minha solidão dividida antes esforço um pouco a ser feliz só em minha vida novamente Você segura dividido o "eu te amo“ a minha solidão a noite rasga e com o copo eu vou beber já que falta isso que tanto eu amei
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 07.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info