Ճերմակ շապիկը քո

Αυτό το άσπρο σου πουκάμισο
ξέχνα το πάνω στο σεντόνι
Θέλω να το φορώ κατάσαρκα
τις νύχτες που κοιμάμαι μόνη

Και μπες στο αίμα μου και κύλησε
σαν το ποτάμι του Γενάρη
Να σ’ έχω πάντα μεσ’ στο σώμα μου
κοχύλι με μαργαριτάρι

Κοιτάξου μέσα στον καθρέφτη μου
ώσπου να πιει το πρόσωπό σου
Να κουβεντιάζω με τα μάτια σου
Να λάμπω απ’ το χαμόγελό σου


Թող մնա ճերմակ շապիկդ,
Իմ անկողնուն, երբ գնաս,
Որ այն կրեմ մաշկիս վրա
Գիշերներում, երբ չկաս։

Մերվիր, հոսիր արյանս մեջ
Խոր հունվարի գետի պես,
Որ պահպանեմ քեզ իմ մարմնում
Մարգարտահյուս խեցու պես։

Նայիր քեզ իմ հայելու միջով
Մինչև ըմպեմ պատկերը քո,
Խոսեմ ես վառ աչքերիդ հետ
Ու ճառագեմ քո ժպիտով։

Vazgen Ghazaryan, Vazgen Ghazaryan © 07.02.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info