Samoći sudim
Με τρομάζει που μου λείπεις,
ξαφνικά με εγκαταλείπεις,
έτσι απλά με εγκαταλείπεις
σαν να φταίω εγώ
πόσο με τρομάζει η νύχτα
δίχως μία καληνύχτα,
με τη μοναξιά μου θα κοιμηθώ...
Πάλι θα τα βγάλω πέρα
δίχως μία καλησπέρα
δίχως μία καλησπέρα
πως μπορώ και ζω
πόσο με τρομάζει η μέρα
δίχως μία καλημέρα
τον καφέ μου πάλι μόνος θα πιω...
Τη μοναξιά δικάζω και την καταδικάζω,
η μοναξιά δε νιώθει ενοχές,
στην μοναξιά θα λείψω,
θα την εγκαταλείψω,
θα ζωγραφίσω τη ζωή μου με μπογιές...
Με την ανασφάλεια μου
μήπως χάσω την δουλειά μου
στην φτωχή την αγκαλιά μου θα υποσχεθώ
πως δε θα `ναι πάντα άδεια
τα ψυχρά και κρύα βράδια
και ότι είσαι εδώ θα υποκριθώ...
Τη μοναξιά δικάζω και την καταδικάζω,
η μοναξιά δε νιώθει ενοχές,
στην μοναξιά θα λείψω,
θα την εγκαταλείψω,
θα ζωγραφίσω τη ζωή μου με μπογιές...
Plaši me što mi nedostaješ
iznenada me ostavljaš
tek tako me napuštaš
kao da sam ja kriva
koliko me samo plaši noć
bez "laku noć"
u samoći ću zaspati..
Opet će mi proći dan
bez "dobar dan"
bez ijednog "dobar dan"
kako da živim
koliko me samo plaši dan
bez "dobro jutro"
opet ću kafu piti sam..
Samoći sudim i osuđujem je
ali ona se ne oseća krivom
neće me više uvući u sebe
napustiću je
oslikaću život bojama
Uz svu nesigurnost
da ne izgubim posao
svom ću skromnom zagrljaju obećati
da nikad neće biti prazan
hladnim i studenim noćima
i pretvaraću se da si ovde..
Samoći sudim i osuđujem je
ali ona se ne oseća krivom
neće me više uvući u sebe
napustiću je
oslikaću život bojama
neraidaBGD, Ivana © 03.03.2012