Tego mnie mamo nie uczyłaś
Μου έμαθες μάνα πως η αλήθεια θέλει ελεύθερη να ζει μακριά από ψέμα και συνήθεια την πλάση αυτή να οδηγεί Μου έμαθες πως οι αντιστάσεις θέλουνε δυνατή ψυχή και πως οι ηθικές προτάσεις δεν έχουν πάντα ηθική Ξέχασες όμως να μου μάθεις πως η ματιά θα `ναι υγρή πως η ζωή μου δίχως δάκρυ θα φαίνεται ανιαρή Ξέχασες όμως να μου μάθεις πόσο πληγώνει η ψευτιά πόσο πονάει η κακία πως πέθανε η ανθρωπιά Μου έμαθες μάνα να ελπίζω τα δύσκολα να ξεπερνώ μου έμαθες να πετώ στο γκρίζο να βλέπω απ’ τον ουρανό Μου έμαθες το κακό να νιώθω για να προλάβω δεν μπορώ να υποχωρώ όχι από φόβο αλλά γιατί είναι πιο σωστό Ξέχασες όμως να μου μάθεις πως η ματιά θα `ναι υγρή πως η ζωή μου δίχως δάκρυ θα φαίνεται ανιαρή Ξέχασες όμως να μου μάθεις πόσο πληγώνει η ψευτιά πόσο πονάει η κακία πως πέθανε η ανθρωπιά Ξέχασες όμως να μου μάθεις πόσο πληγώνει η ψευτιά πόσο πονάει η κακία πως πέθανε η ανθρωπιά		Wytłumaczyłaś mi to mamo Że prawda pragnie wolno żyć Z dala od zadawania kłamu Chce odwieść cały ziemski byt Ażeby wytrwać w opozycji Należy duszę silną mieć I że w etycznej propozycji Etosu może nie być też Lecz zapomniałaś mnie nauczyć Że świat oglądać mam przez łzy Że gdy me oko się wysuszy Życie bez sensu zda się mi Lecz zapomniałaś mnie nauczyć Jak kłamstwo rani niczym nóż Jak zło potrafi mnie zasmucić Gdy człowieczeństwa nie ma już Nadziei mamo mnie uczyłaś Abym trudności przetrwać mógł Abym w bezkresny cień wzlatywał Z odwagą patrząc z nieba w dół Uczyłaś mnie też zło wyczuwać Przewidzieć wciąż nie mogę go Ze strachu mam się nie odsuwać Lecz gdy to słuszne - zrobić to Lecz zapomniałaś mnie nauczyć Że świat oglądać mam przez łzy Że gdy me oko się wysuszy Życie bez sensu zda się mi Lecz zapomniałaś mnie nauczyć Jak kłamstwo rani niczym nóż Jak zło potrafi mnie zasmucić Gdy człowieczeństwa nie ma już Lecz zapomniałaś mnie nauczyć Jak kłamstwo rani niczym nóż Jak zło potrafi mnie zasmucić Gdy człowieczeństwa nie ma już
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 11.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info