M'innamoro di te
Νόμιζα πως πια είχα χαθεί,
στο σκοτεινό μονοπάτι.
Mου `δειξες πώς να πιστέψω ξανά,
ο παράδεισος πως υπάρχει.
Ήμουν στη λύπη αδερφός,
μα στη χαρά ένας ξένος,
μού `δειξες όρθιος πως να σταθώ,
ν’ αρχίσω πάλι απ’ το τέλος.
Σε ερωτεύομαι
κι εσύ αθόρυβα,
μπαίνεις μέσα στον ύπνο μου
και μου φέρνεις τα όνειρα!
Σε ερωτεύομαι
γίνομαι στάχτη σου
και γεννιέμαι ξανά παιδί,
μέσα από την αγάπη σου...
Ήμουν στ’ ανοιχτά ναυαγός.
Ξύπνησα πάνω στην άμμο
και σαν λουλούδι που γέρνει στο φως,
γέρνω στον ώμο σου επάνω.
Μέσ’ απ’ τα φύλλα ο ουρανός,
ο ουρανός που εσύ κρατάς,
στον κόσμο αυτό που γκρεμίζει ο καιρός
κι αυτόν που χτίζει ο έρωτας.
Pensavo di essermi perso,
in un cammino oscuro.
Mi hai fatto vedere come credere ancora,
il Paradiso che esiste.
Ero il fratello della tristezza,
ma uno straniero per la gioia,
mi hai fatto vedere come stare in piedi,
e ricominciare dalla fine.
M'innamoro di te
e tu in silenzio,
entri nel mio sonno
e mi porti i sogni!
M'innamoro di te
divento la tua cenere
e rinasco bambino,
attraverso il tuo amore …
Ero un naufrago in mare aperto.
Mi risvegliai nella sabbia
e come un fiore che si piega alla luce,
mi appoggio alla tua spalla.
Tra le foglie il cielo,
il cielo che tu tieni,
questo mondo che distrugge il tempo
e quello che l'amore costruisce.
Giuseppe Gualtiero Peiro © 12.10.2012