Mâinile
Τα χέρια που άγγιζαν αυτά τα μαλλιά
τα χέρια που φύτεψαν αυτή τη μηλιά
σα φύλλα ξερά που τα παράσυρ’ η βροχή
το χώμα αγκαλιάζουνε σπαρμένα στη γη
Τα μάτια που έδιναν στ’ αστέρια το φως
τα μάτια που έλαμπαν σαν ήλιος κρυφός
τα μάτια σου αυτά τα γελαστά είναι κλειστά
λυχνάρια που σβήστηκαν στο χιόνι μπροστά
Καινούριο φθινόπωρο κι ακόμα να βγεις
σαν άσπρο χρυσάνθεμο στη φλούδα της γης
να βγεις να μου πεις αν καρτερείς να ξαναρθώ
στα χέρια σου αγάπη μου για να ζεσταθώ
Mâinile care atingeau acest păr,
Mâinile care au sădit acest măr,
Ca frunzele uscate pe care le-a luat ploaia
Îmbrăţişează solul, împrăştiate pe pământ.
Ochii care dădeau lumină stelelor,
Ochii care străluceau ca un soare ascuns,
Acei ochi veseli ai tăi sunt închişi,
Lămpi care s-au stins în faţa zăpezii.
O nouă toamnă şi încă nu ai ieşit
Ca o crizantemă albă pe scoarţa pământului,
Nu ai ieşit să-mi spui dacă aştepţi să vin din nou
În braţele tale, iubirea mea, să mă încălzesc.
angelxirina © 13.10.2012