Two-edged life
Απ’ το κακό και τ’ άδικο διωγμένο
κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή,
σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο
να σ’ έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο
κι ο πάνω κόσμος να `ναι οι τροχοί
που σ’ έχουν στα στενά κυνηγημένο...
Και πήρες του καιρού τ’ αλφαβητάρι
και της αγάπης λόγια φυλαχτό,
για να βρει πάλι ρίζα το χορτάρι
και πήρες την ελπίδα και τη χάρη,
ψηλά να πας να χτίσεις κιβωτό
με την ελπίδα μόνο και τη χάρη...
Μα πως να μην ξεχάσεις την αυλή σου
και την παλιά τη γνώμη καθενός,
όσους κρυφά περπάτησαν μαζί σου
να σημαδεύουν πάλι τη ζωή σου
και να σαι το πουλί κι ο κυνηγός
στις μαύρες λαγκαδιές του παραδείσου...
Κρυφά και φανερά σ’ ακολουθούνε
οι συμμορίες κι οι βασανιστές
και ψάχνουν μέρα νύχτα να σε βρούνε,
μα δεν υπάρχει δρόμος να διαβούνε
γιατί ποτέ δεν ήταν ποιητές,
το χώμα που πατούν να προσκυνούνε..
Pursued by the evil and injustice
and as you fasted on the two-edged life,
I suddenly found you marked
to be wiped off by the underworld
and the (over-)world to be the wheels
that have chased you in alleys.
And you took the time's primer
and love's words for talisman,
to find again the grass root
and took the hope and the grace,
to ascend for building ark
only with hope and grace.
But how to don't forget your yard
and the old opinion of each one,
which walked secretly with you
to mark again your life
and you to be the bird and the hunter
in the Heaven's black valleys.
They secretly and openly follow you,
the gangs and the torturers
and day and night look for finding you,
but there isn' t way to pass
because they never were poets,
to worship the land, that they tread.
vagsar vagelis © 14.10.2012