Il valoroso (N. Perghialis)
Σαν τον αητό φτερούγαγε στη στράτα
τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια
με χαμηλά τα μαύρα του τα μάτια
λεβέντης εροβόλαγε.
Στα ματιά του ένα σύννεφο
μες την καρδιά του σίδερο.
Κυλάει το αίμα, σκέπασε τον ήλιο
κι ο χάρος εροβόλαγε.
Σφαλούν τα μάτια κι οι καρδιές
σφαλούν τα παραθύρια
μετά χυμάει ο Χάροντας καβάλα
κι εκείνος χαμογέλαγε.
Ποιος κατεβαίνει σήμερα στον Άδη;
Ποιον κουβεντιάζει η γειτονιά κι ανανταριάζει;
Γιατί βουβά είναι τα βουνά κι οι κάμποι;
Λεβέντης εροβόλαγε.
Come un'aquila volava nella strada
lo ammiravano i vicini dalle finestre
con i suoi neri occhi abbassati
un valoroso mitragliava.
Nei suoi occhi una nuvola
nel suo cuore il ferro.
Scorse il sangue, coprì il sole
anche Caronte mitragliava.
Si chiudono gli occhi e i cuori
si chiudono le finestre
poi si avventa Caronte a cavallo
e quello sorrideva.
Chi scende oggi nell'Ade?
Di chi parla il vicinato di chi discute
Perché stanno in silenzio i monti e i campi?
Un valoroso mitragliava.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 14.10.2012