În Salonic
Ήρθες και έφυγες σαν άνεμος και τώρα δεν καταλαβαίνω πώς
μου είπες «σ’ αγαπάω» μα πρέπει αλλού να πάω, να σωθώ.
Προσωπικός μου ήσουν άγγελος και τώρα σκοτεινιάζει ο ουρανός.
Όταν μου λες αντίο γινόμαστε κι οι δύο ένας καημός.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
Να σε κοιτάζω άλλο δεν μπορώ γιατί μπερδεύομαι και απορώ,
που λες πως δεν αντέχεις στο πλάι σου να μ’ έχεις, απορώ.
Είπες να σε αγγίζω πως δε θες κι ότι θυμάσαι πάντα αυτά που λες.
Από ένα «κατά λάθος» κάνεις μεγάλο λάθος και θα κλαις.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
Ai venit şi ai plecat ca vântul şi acum nu înţeleg cum
Mi-ai spus „te iubesc”, dar trebuie să merg în altă parte, să mă salvez.
Erai îngerul meu personal iar acum se întunecă cerul.
Când îmi spui „la revedere” devenim amândoi o durere.
Şi dacă nu suporţi ochii plini de lacrimi,
Şi dacă nu suporţi călătoriile lungi,
În Salonic să nu vii niciodată duminicile.
Să te mai privesc nu pot pentru că devin confuză şi mă mir
Că spui că nu suporţi să mă ai lângă tine, mă mir.
Ai spus că nu vrei să te ating şi că întotdeauna îţi aminteşti ce spui.
De la un „din greşeală” faci o mare greşeală şi vei plânge.
Şi dacă nu suporţi ochii plini de lacrimi,
Şi dacă nu suporţi călătoriile lungi,
În Salonic să nu vii niciodată duminicile.
angelxirina © 14.10.2012