Envidia
Κατεβαίνω ξανά στην κόλασή σου.
Με τα πιο καλά μου ρούχα.
Με το πιο λαμπρό λευκό μου.
Να πονέσω τα μάτια σου.
Κατεβαίνω χορεύοντας κι αστράφτω.
Σε τρομάζω και το ξέρω.
Σε προγκάω κι ανάβω.
Κι εσύ το ξέρεις, καίω.
Κρατάς το ποτήρι σου άχαρα,
κοιτάζεις μα δε βλέπεις,
απορείς πώς είναι να ζει κανείς,
πώς είναι να θέλει,
πώς είναι να είναι.
Κοίταξέ με υπάρχω.
Άγγιξέ με, βλάκα, μόνο ζωή σου δίνω,
δε θα καείς.
Χορεύω, μωρό μου.
Κάνω όλα όσα δεν κάνεις.
Ζω όλα όσα φοβάσαι.
Τα όνειρά μου είναι χρωματιστά.
Στα όνειρά μου ποτέ δε θα παίξεις.
Χορεύω, χορεύω για μένα.
Χορεύω και σκηνοθετώ
την πρωινή σου ονείρωξη
και τις μελλοντικές σου αναμνήσεις.
Χορεύω, χορεύω, χορεύω...
Desciendo de nuevo a tu infierno.
Con mis mejores galas.
Con mi blanco más brillante.
Para que te duelan los ojos.
Desciendo bailando y brillo.
Te asusto y lo sé.
Te abucheo y me enciendo.
Y tú lo sabes, ardo
Sujetas tu vaso torpemente,
miras pero no ves,
dudas cómo se puede vivir,
cómo se puede querer,
cómo se puede ser.
Mírame: existo.
Abrázame, idiota, sólo te doy vida,
no arderás.
Estoy bailando, nene.
Hago todo lo que tú no haces.
Vivo todo lo que temes.
Mis sueños son en color.
En mis sueños jamás saldrás.
Estoy bailando, bailo para mí.
Bailo y represento
tu sueño húmedo mañanero
y tus recuerdos futuros.
Bailo, bailo, bailo...
cordobés © 15.10.2012