Mă urăsc şi pe mine
Μισώ τον πόνο μου που κρύβω μες στα στήθια Μισώ τις ώρες που για σένα λύγισα Τη κάθε σκέψη σου, τη κάθε σου συνήθεια Και τον αέρα που ανασαίνεις μίσησα Μόνο εσένα να μισήσω δεν μπορώ Ούτε κατάλαβες το πόσο σ’ αγαπούσα Μα με τα χρόνια ίσως να δικαιωθώ Πως μόνο αγάπη από σένανε ζητούσα Μισώ και μένα, χωρίς εσένα Που καταρρέω, σιγά σιγά Κι είμαι ένα τρένο, με δίχως φρένο Που ταξιδεύει στο πουθενά Μισώ και κείνον που τις νύχτες σ’ αγκαλιάζει Και με σημάδια το κορμί σου γέμισε Και τα σεντόνια τα δικά μας που πλαγιάζει Και το τασάκι που τσιγάρα έσβησε Μόνο εσένα να μισήσω δεν μπορώ Ούτε κατάλαβες το πόσο σ’ αγαπούσα Μα με τα χρόνια ίσως να δικαιωθώ Πως μόνο αγάπη από σένανε ζητούσα Μισώ και μένα, χωρίς εσένα Που καταρρέω, σιγά σιγά Κι είμαι ένα τρένο, με δίχως τρένο Που ταξιδεύει στο πουθενά Μισώ και μένα, χωρίς εσένα		Urăsc durerea pe care o ascund în piept, Urăsc orele în care am cedat pentru tine, Fiecare gând al tău, fiecare obicei al tău, Şi aerul pe care-l respiri l-am urât. Doar pe tine nu pot să te urăsc, Nici nu ai înţeles cât de mult te iubeam. Dar poate cu anii mi se va da dreptate Că doar iubire ceream de la tine. Mă urăsc şi pe mine fără tine Pentru că mă prăbuşesc încetul cu încetul. Şi sunt un tren fără frână Care călătoreşte spre nicăieri. Îl urăsc şi pe cel care te îmbrăţişează nopţile Şi care ţi-a umplut trupul de semne Şi cearşafurile noastre pe care se întinde Şi scrumiera care a stins ţigări. Doar pe tine nu pot să te urăsc, Nici nu ai înţeles cât de mult te iubeam. Dar poate cu anii mi se va da dreptate Că doar iubire ceream de la tine. Mă urăsc şi pe mine fără tine Pentru că mă prăbuşesc încetul cu încetul. Şi sunt un tren fără frână Care călătoreşte spre nicăieri. Mă urăsc şi pe mine fără tine
angelxirina © 15.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info