Naljutilo se noćas srce
Θύμωσε απόψε η καρδιά κι έβγαλε μαχαίρι να με κόψει ό, τι και να κάνει δεν πονάω άλλο πια γιατί εσύ με έχεις πια σκοτώσει Ζω μες στη δική μου φυλακή κι όταν ξημερώνει εγώ πεθαίνω δεν μου έχει μείνει μια σταλιά αντοχή θυμώνω που ακόμα περιμένω κι είναι λάθος να πιστεύω πως μπορώ αν γυρίσεις δε θ’αντέξω να σε δω Αν μετρήσω τα λάθη φταίω μόνο εγώ που δεν κράτησα κάτι για μένα μη μου λες πως λυπάσαι ψέμα είναι κι αυτό που μπορείς να το πεις στον καθένα Έκαψε με σπίρτο η ψυχή ό, τι από σένανε θυμάμαι έκλαψα στην άκρη λες και ήμουν παιδί που όταν κάνει κάτι το μαλώνουν είναι λάθος να πιστεύω πως μπορώ αν γυρίσεις δε θ’αντέξω να σε δω		Naljutilo se noćas srce i izvadilo nož da me poseče ali šta god da uradi, ne boli me više jer si me ti već ubila živim u sopstvenoj tamnici i kad svane, ja umirem nije mi ostala trunka snage besan sam što još uvek čekam i greška je što verujem da ću moći ali ako se vratiš, neću podneti da te vidim Ako prebrojim greške, kriv sam samo ja što nisam sačuvao nešto i za sebe ne govori da ti je žao, i to je laž koju možeš da prodaš svakome Duša je šibicom zapalila sve što je podsećalo na tebe plakao sam u ćošku, kao malo dete koje kazne kad nešto zgreši greška je što verujem da ću moći ako se vratiš, neću podneti da te vidim..
neraidaBGD, Ivana © 15.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info