Mi fan eco le montagne
Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά
περνούν οι ώρες θλιβερές
σ’ ένα παλιό ρολόι
κι εγώ τους αναστεναγμούς
τους παίζω κομπολόι
Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά
Εμπάφιασ’ απ’ τα ντέρτια μου
κι απ’ τα πολλά σεκλέτια μου
κουράγιο είχα στη ζωή,
μα τώρα που σε χάνω
θα είναι προτιμότερο για μένα να
πεθάνω
Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά
Στενάζω απ’ τις λαβωματιές
κι απ’ τις δικές σου μαχαιριές
λαβωματιές με γέμισες
και μ’ έφαγαν οι πόνοι
και στη φωτιά που μ’ έριξες,
τίποτα δε με σώνει
Mi fan eco le montagne,
quando piango la sera
passano le ore infelici
su un vecchio orologio
e io i sospiri
conto su un rosario
Mi fan eco le montagne,
quando piango la sera
Sono esaurito dal dolore
e dalle molte preoccupazioni
avevo coraggio nella vita
ma adesso che ti perdo
sara' meglio per me
morire.
Mi fan eco le montagne,
quando piango la sera
Mi lamento per le ferite
e per le tue proprie pugnalate
mi hai riempito di ferite
e il dolore mi consuma
e nel fuoco in cui mi hai gettato
niente mi puo' raggiungere
roberto patritti, roberto patritti © 28.03.2006