C'è qualcosa al crepuscolo
Εγώ γιορτάζω πάντα όταν πονάω κι άσπρα φορώ όταν πενθώ να με λυπούνται οι άλλοι δεν το πάω και κάνω πως δε σ’ αγαπώ Δεν ταίριαξα στις λογικές του κόσμου δεν μ’ είχε η αγάπη στα δεξιά καλύτερός μου φίλος ο εαυτός μου και κολλητή μου η μοναξιά Μα είναι κάτι δειλινά που άλλο δεν αντέχω λέω θα πάρω τα βουνά λέω θα τρελαθώ και απαιτώ να `ρθεις ξανά και απαιτώ να σ’ έχω έστω και για μια φορά πριν να σκοτωθώ Εγώ είμαι μυστήρια ιστορία κόντρα πηγαίνω στον καιρό και βάζω την καρδιά μου τιμωρία αν καταλάβω πως πονώ Κομμάτια κι αν με κάνει η ορφάνια λέξη για σένανε καμιά το βράδυ με κοιμίζει η περηφάνια και με ξυπνάει η ερημιά		Io festeggio sempre quando soffro e vesto di bianco quando sono in lutto non vado a farmi compiangere dagli altri e faccio come se non ti amassi Non mi sono adeguato alle logiche del mondo non avevo l' amore alla mia destra il mio migliore amico era me stesso e mia compagna la solitudine Ma c'e' qualcosa al crepuscolo che non sopporto altro dico di prendere i monti dico che impazzirò e mi inganno che tornerai ancora e mi inganno di averti sia pure per una volta prima che io muoia Io sono una storia misteriosa vado contro al mondo e metto il mio cuore in punizione se capisco come soffro Anche se l'essere orfano mi fa a pezzi nessuna parola per te la sera, mi addormenta l' orgoglio e mi sveglia la desolazione
Alessio Miranda © 16.10.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info