Од тада
Έτσι όπως φεύγουν τα πουλιά,
όπως τα καράβια
ξεμακραίνουν αργά μες στο χρόνο,
σ’ έβλεπα να φεύγεις μια βραδιά
κι όλα ‘μειναν άδεια
κι έχω μείνει να ζω τόσο χρόνο.
Κι από τότε δεν μπορώ να δω τη θάλασσα
κι από τότε δεν μπορώ να δω τον ουρανό
σε μια νύχτα τη ζωή μου χάλασα
μόνο εγώ σ’ αγάπησα, μονάχα εγώ.
Κι από τότε δεν μπορώ να δω τη θάλασσα
κι από τότε δεν μπορώ να δω τον ουρανό
σε μια νύχτα τη ζωή μου χάλασα
δε σ’ αγάπησε κανείς όπως εγώ.
Έτσι όπως πέφτει η βροχή
όπως το σκοτάδι
η σιωπή πιο πολύ δυναμώνει,
μου ‘χεις πει θα ‘ρθεις σαν το πουλί
που χτυπάει το τζάμι
γιατί έξω φοβάται, κρυώνει.
Κι από τότε δεν μπορώ να δω τη θάλασσα
κι από τότε δεν μπορώ να δω τον ουρανό
σε μια νύχτα τη ζωή μου χάλασα
μόνο εγώ σ’ αγάπησα, μονάχα εγώ.
Κι από τότε δεν μπορώ να δω τη θάλασσα
κι από τότε δεν μπορώ να δω τον ουρανό
σε μια νύχτα τη ζωή μου χάλασα
δε σ’ αγάπησε κανείς όπως εγώ.
Као што птице одлазе,
као што се бродови
полако удаљавају у времену,
тако сам гледао и тебе једне вечери како одлазиш
и све се испразнило,
а ја сам остао тако дуго да живим.
И од тада не могу да гледам море,
од тада не могу да гледам небо,
свој живот сам упропастио за једну ноћ
само ја сам те заволео, само ја.
И од тада не могу да гледам море,
од тада не могу да гледам небо,
свој живот сам упропастио за једну ноћ
нико те није заволео као ја.
Као што киша пада,
као што тама
и тишина постају све јаче,
рекла си ми да ћеш доћи као птица
што лупа о окно,
јер се напољу боји и хладно јој је.
И од тада не могу да гледам море,
од тада не могу да гледам небо,
свој живот сам упропастио за једну ноћ
само ја сам те заволео, само ја.
И од тада не могу да гледам море,
од тада не могу да гледам небо,
свој живот сам упропастио за једну ноћ
нико те није заволео као ја.
τυχερούλα © 02.11.2012