Up high
Ίχνη, φωνές
Ανάσες, στιγμές το βράδυ αυτό, κεφάλι σκυφτό
Αέρας φυσά, ξεφεύγει και πάει
και μόνο εγώ θα μείνω εδώ
Εδώ σαν το δέντρο που έχει ριζώσει
και δίπλα του άλλο δε λέει να φυτρώσει
Ψηλά, το κεφάλι ψηλά
Ψηλά, θα βγουν πάλι φτερά
Ψηλά θα πετάξω, θα φύγω να ψάξω
αυτούς που δε ζουν χαμηλά
και χτίσαν σπίτι ψηλά
να βλέπουν τον κόσμο δειλά
δειλά να αγαπάει, δειλά να πονάει
δειλά να ανασαίνει, δειλά
Λόγια βαριά, χάδια θεριά
και μια φωνή θλιμμένη, χλομή
Κομμάτια γυαλί
νερό χρυσάφι και μια ψυχή, λιωμένο κερί
Κερί που μερόνυχτα μένει αναμμένο
δε ξέρω τι ψάχνω και τι περιμένω
Traces, voices,
breaths, moments, this night the head is bowed.
Air blows, evades and leaves,
and only me I will stay here.
Here, like the tree that rooted
and beside it none (tree) grows.
Up high, the head is up,
Up high, wings will grow again,
Up high I will fly, go away to search
those who do not live lowly,
and build a house up high,
to see the world cowardly,
cowardly love, cowardly hurt,
cowardly breath, cowardly..
Heavy words, monsterous caresses
and a voice, sad, pale.
Pieces of glass,
gold water and a soul melted candle.
Candle which all day a night stays lighten up,
I don't know what I am looking for and what I expect.
Astaldo © 13.11.2012