И мада те желим
Κι αν σε θέλω κι αν με θέλεις τίποτα δε βγαίνει
στο μεσαίο το κατάρτι είμαστε δεμένοι
Με τα χέρια στον αέρα μόνη σου χορεύεις
και με δένεις και με λύνεις κι όλο με μπερδεύεις
με τα πόδια μεθυσμένα και χωρίς τις γόβες
σ’ ένα έργο δίχως τέλος όλο κάνεις πρόβες
Κι αν σε θέλω κι αν με θέλεις τίποτα δε βγαίνει
στο μεσαίο το κατάρτι είμαστε δεμένοι
Με τα χέρια σηκωμένα κάπου θες να φτάσεις
μιαν αόρατη κορδέλα προσπαθείς να πιάσεις
με τα μάτια σου κλεισμένα μέσα μου κοιτάζεις
σαν ολάνοιχτο βιβλίο πάλι με διαβάζεις
И мада те желим, и ти ме желиш, нема од тога ништа,
везани смо за средњи јарбол.
Подигнутих руку сама плешеш,
везујеш ме, па ме одвезујеш и само ме збуњујеш.
Пијаних корака и боса стално
спремаш пробе за дело које нема крај.
И мада те желим, и ти ме желиш, нема од тога ништа,
везани смо за средњи јарбол.
Подигнутих руку желиш нешто да дохватиш,
неки невидљиви конопац покушаваш да ухватиш.
Гледаш унутар мене затворених очију,
опет ме читаш као отворену књигу.
τυχερούλα © 15.11.2012