Как обычно (мой путь)

Ζωή είσαι μικρή κι εγώ διαρκώς σε μία πτήση
φτερά έχω στη ψυχή θα πω απλά σ’όποιον ρωτήσει
Πολλά για μένα λεν σφαίρες πολλές μέσα στο στήθος
μα ζω ακόμα ζω όπως συνήθως
Κάθε λεπτό που πολεμώ δρόμο τραβώ σ’ένα φως πιστό
νύχτα παντού μα είμαι αλλού στο κόσμο ενός τρελού παιδιού
όλα τα ζω και επιζώ όπως συνήθως

Νερό είμαι κυλώ, είμαι φωτιά είμαι αέρας
παιδί που κυνηγά κάθε στιγμή της κάθε μέρας
μπορεί να ξεχαστώ εγώ μισός άλυτος γρίφος
δειλός και μαχητής όπως συνήθως
Ξυπνάω νωρίς και ζω χωρίς να μ’ακουμπά βαθιά κανείς
της ευτυχίας τη πληγή την κουβαλάω εδώ κι εκεί
δε θα σκεφτώ βιάζομαι ζω όπως συνήθως


Жизнь, ты мала и я всё время в полёте.
"Крылья у меня есть в душе", - скажу просто тому, кто спросит.
Многое обо мне говорят многочисленные пули в груди,
но я ещё живу, живу как обычно.
Каждую минуту, когда я борюсь, иду по дороге к свету верному,
ночь повсюду, но я в другом месте, в мире прежнем безумного дитя,
всё это переживаю и остаюсь в живых, как обычно.

Вода я, я теку, я - огонь, я - ветер,
дитя, которое гонится за каждым мгновеньем каждого дня.
Может, забудусь я наполовину нерешённым ребусом,
трусом и борцом, как обычно.
Просыпаюсь рано и живу без того, чтобы кто-то меня задевал глубоко.
Счастья рану таскаю тут и там,
я не подумаю, я спешу, живу как обычно.

Panselinos © 17.11.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info