Quello che amava gli uccelli
Όταν τον πρωτοάκουσα μιλούσε για τους κεραυνούς για μια βροχή, για ένα παράδεισο στην γη μας έκανε να μετανιώσουμε που πολεμήσαμε που στερήσαμε το χαμόγελο των πονεμένων που κακοποιήσαμε την χαρά και αδικήσαμε την δικαιοσύνη Μια άλλη φορά μας μίλησε για μια συγκέντρωση ανθρώπων και είπε όλοι αυτοί οι μορφωμένοι και οι σπουδαγμένοι που μιλάν την γλώσσα για την σωτηρία του κόσμου δεν καταφέρανε να μάθουνε την γλώσσα των πουλιών, των λουλουδιών, των αστεριών που αυτά απλόχερα μιλάνε για αγάπη και για καλοσύνη μας μιλούσε για την ανάμνηση για την ανάσταση, την λευτεριά από τα πάθη των ανθρώπων για την ειρήνη που θα’ρθει και αυτά τα όπλα, τα μαχαίρια τα σπαθιά μας διάβασε στον Ησαΐα πως θα γίνουνε εργαλεία για την γη σκότωσαν τον άνθρωπο που αγαπούσε τα λουλούδια τα πουλιά τα περβόλια και τα δέντρα τα λουλούδια τα πουλιά. Αυτά αισθάνθηκαν πιο πικρά τον χαμό του γιατί τον σκότωσαν κανείς δεν το ξέρει αυτό μου είπε η άνοιξη λυπημένη.		Quando lo sentii per la prima volta parlava di fulmini di una pioggia, di un paradiso sulla terra ci fece pentire di aver combattuto di aver rubato il sorriso ai sofferenti di aver maltrattato la gioia di aver fatto torto alla giustizia Un’altra volta ci parlò di una riunione di uomini e disse che tutti quegli studiosi e gente istruita che parlano la lingua della salvezza del mondo non son stati in grado di imparare la lingua degli uccelli, dei fiori, delle stelle, e questi poi parlano generosamente di amore e bontà ci parlava del ricordo della rinascita della liberazione dalle debolezze umane della pace che verrà e queste armi, i coltelli le spade ci lesse da Isaia che diventeranno attrezzi per la terra hanno ucciso l’uomo che amava i fiori gli uccelli i campi coltivati e gli alberi i fiori gli uccelli E questi sentirono ancor più amaramente la sua morte perché lo abbiano ucciso nessuno lo sa questo ci disse la primavera triste.
giuseppina dilillo © 14.04.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info