Estranhos apaixonados
Ποτέ μου δεν περίμενα πως θα `φτανε η στιγμή Να κόψουμε στα δύο το ένα μας κορμί Ποτέ μου δε φανταστικά τον έρωτα αυτό Να πέφτει σκοτωμένος απ’ τον εγωισμό Εμείς οι δυο δε γίνεται να μείνουμε πια φίλοι Εμείς οι δυο δε γίνεται να ζήσουμε μαζί Η τρέλα την αγάπη μας στην κόλαση έχει στείλει Γι’ αυτό και πάντα θα ’μαστε ερωτευμένοι εχθροί Τα χάδια τώρα γίνανε μαχαίρια στο κορμί Κι οι λέξεις που έχουν μείνει πονάνε πιο πολύ Σαν θάνατος ο έρωτας μας παίρνει την ψυχή Κι αφήνει στα συντρίμμια μια ολόκληρη ζωή		Eu nunca esperei que nos chegaria o momento Para cortarmos em dois o nosso corpo Eu nunca imaginei essa paixão Cair morta pelo egoísmo Nós não somos dois a ficarmos para amigos Nós os dois não no tornamos para vivermos juntos A loucura do nosso amor no inferno jogou É por isso que aqui vamos sempre inimigos de amor As carícias se tornam em facas no corpo E as palavras que ficaram doem demais Como morte na paixão Nos leva a alma E deixa detritos uma vida
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 18.11.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info