Eu me perco
Έχει πανσέληνο ξανά Ματώνει το φεγγάρι Στην άδεια νύχτα μου καημοί Στο μαξιλάρι Τ’ αστέρια πέφτουνε ψηλά Μα τι ευχή να κάνω Χάνει την πίστη η καρδιά Στον πόνο πάνω Θεέ μου, πως αργούν τα ξημερώματα Τα χρώματα Οι αναμνήσεις γίναν στα χαλάσματα Φαντάσματα Χάνομαι κι εσύ απλά κοιτάς Θέλω να γυρίσεις πάλι Στης καρδιάς μου τ’ ακρογιάλι Χάνομαι κι εσύ δε με πονάς Βάζεις παύλα και τελεία Η ζωή μου τρικυμία Χάνομαι στ’ άγρια νερά Κυλούν τα δάκρυα βροχή Στα χείλη η αλμύρα Σαν του «αντίο» το φιλί Που δε σου πήρα Θεέ μου, πως αργούν τα ξημερώματα Τα χρώματα Οι αναμνήσεις γίναν στα χαλάσματα Φαντάσματα Χάνομαι κι εσύ απλά κοιτάς Θέλω να γυρίσεις πάλι Στης καρδιάς μου τ’ ακρογιάλι Χάνομαι κι εσύ δε με πονάς Βάζεις παύλα και τελεία Η ζωή μου τρικυμία Χάνομαι στ’ άγρια νερά Χάνομαι κι εσύ απλά κοιτάς Γύρνα πίσω και ορκίσου Πως θα είμαι η ζωή σου Χάνομαι που δε μ’ αγαπάς..		Há novamente lua cheia Sangra a lua Na noite vazia meus remorsos No travesseiro As estrelas caem do alto Mas o que faço Perde a fé no coração Na dor sobrepõe Meu Deus, como tarda o alvorada As cores As cores As lembranças se tornam em ruínas fantasiosas Eu me perco e você simplesmente olha Quero que volte outra vez Nas praias de meu coração Eu me perco e você me fere Joga traços finalmente A minha vida na tempestade Eu me perco em águas selvagens Rolam lágrimas de chuva Nos lábios salgados Como um beijo de adeus Onde não te alcanço Meu Deus como tarda o alvorada As cores As lembranças se tornam em ruínas fantasiosas Eu me perco e você simplesmente olha Quero que volte outra vez Nas praias de meu coração Eu me perco e você me fere Joga traços finalmente A minha vida na tempestade Eu me perco em águas selvagens Eu me perco e você simplesmente olha Voltam atrás juramentos Como serei na sua vida Eu me perco como você não me ama...
Marco Aurelio Funchal, Marco Aurelio Funchal © 18.11.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info