La fisarmonica
Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ’ ακορντεόν
Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ’ άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ’ ακορντεόν
Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός
Nel mio vecchio quartiere avevo un amico
che sapeva suonare la fisarmonica
quando cantava era come il sole
la fisarmonica gli metteva il fuoco alle mani.
Ma una sera buia come le altre
faceva il palo suonando la fisarmonica
dei camion tedeschi si fermarono davanti alla mandra
e una raffica fermò la fisarmonica
E come uno slogan per sempre mi rimane
da allora ogni volta che sento una fisarmonica
come un'impronta che ha segnato la mia vita
«non passerà, non passerà il fascismo»
giuseppina dilillo © 18.04.2006