Одолжения

Δε θα μιλήσω, δε θα λυγίσω,
ό, τι συμβαίνει θα το αντιμετωπίσω.
Και λέω απόψε να μην αφήσω
να βγει απ’ τα χείλη μου η λέξη σ’ αγαπώ.
Έδωσα όρκο πια να μην το ξαναπώ.
Να μην το πω...

Και τι μας έμεινε, μας έμεινε μια λύπη στα ποτήρια.
Ας πιούμε απότομα τα χάδια, τις συγγνώμες, τα χατίρια.
Και τι μας έμεινε, δυο λόγια τυπικά και χαλασμένα.
Ποιος το περίμενε, μια πίκρα και για μένα και για σένα.
Αυτό μας έμεινε...

Δε θα μιλήσω, δε θα λυγίσω,
πονάει τόσο ό,τι αφήνεις πίσω.
Και λέω απόψε να σου ζητήσω
να μη σκοτώσουμε τον ήχο της σιωπής.
Αυτό το αντίο που σκοπεύεις να μου πεις,
μη μου το πεις...

Και τι μας έμεινε, μας έμεινε μια λύπη στα ποτήρια.
Ας πιούμε απότομα τα χάδια, τις συγγνώμες, τα χατίρια.
Και τι μας έμεινε, δυο λόγια τυπικά και χαλασμένα.
Ποιος το περίμενε, μια πίκρα και για μένα και για σένα.
Αυτό μας έμεινε...


Я не заговорю, не прогнусь,
всему, что происходит, я дам отпор.
И говорю сегодня, чтобы не позволить
сойти с губ моих слову "я тебя люблю".
Я дала клятву, что не скажу этого снова.
Не скажу этого...

И что нам осталось, нам осталось одно сожаление в стаканах.
Давай выпьем залпом ласки, прощения, одолжения!
И что нам осталось, два слова типичных и испорченных.
Кто это ожидал? Печаль и для меня и для тебя?..
Это нам осталось...

Я не заговорю, не прогнусь,
настолько причиняет боль всё, что ты оставляешь позади.
И говорю сегодня, чтобы у тебя попросить,
чтобы мы не убили звук тишины.
Это "прощай", которое ты собираешься мне сказать,
не говори мне его!..

И что нам осталось, нам осталось одно сожаление в стаканах.
Давай выпьем залпом ласки, прощения, одолжения!
И что нам осталось, два слова типичных и испорченных.
Кто это ожидал? Печаль и для меня и для тебя?..
Это нам осталось...

Panselinos © 27.11.2012

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info