Утвара
Η ζωή μου κυλά, σαν φθινόπωρο, μοιάζει, θλιμμένο,
μέσα της εσύ, άστρο φωτισμένο,
η ζωή μου γυρνά μοναχή, σε παλιά μονοπάτια,
μα έχει για οδηγό τα δικά σου μάτια.
Σ’ ευχαριστώ που μ’ έχεις μάθει δίχως φόβο να πετώ
σαν έν’ αδέσποτο, παράξενο, θλιμμένο αερικό,
μ’ ένα τραγούδι μου, τα σύννεφα θα διώξω στο λεπτό
για να γεμίσει ο ουρανός σου σ’ αγαπώ.
Η ζωή μου κυλά, σαν μια ρόδα που δρόμους γυρεύει,
χάνεται στο φως κι όλο αλητεύει,
η ζωή μου αγαπά, με πολλές γρατζουνιές και σημάδια,
μα έχει φυλαχτό τα δικά σου τα χάδια.
Σ’ ευχαριστώ που μ’ έχεις μάθει δίχως φόβο να πετώ
σαν έν’ αδέσποτο, παράξενο, θλιμμένο αερικό,
μ’ ένα τραγούδι μου, τα σύννεφα θα διώξω στο λεπτό
για να γεμίσει ο ουρανός σου σ’ αγαπώ.
Мој живот тече, личи на јесен тужну,
у њему си ти, сјајна звезда.
Мој живот лута сам по старој стази,
али га твоје очи воде.
Хвала ти што си ме научила да летим без страха,
као напуштена, чудна, тужна утвара,
уз једну моју песму растераћу облаке зачас
да би ти небо преплавила "волим те".
Мој живот тече као точак који тражи пут,
губи се на сунцу и само скита.
Мој живот воли уз много огреботина и ожиљака,
али га чувају твоја миловања.
Хвала ти што си ме научила да летим без страха,
као напуштена, чудна, тужна утвара,
уз једну моју песму растераћу облаке зачас
да би ти небо преплавила "волим те".
τυχερούλα © 23.12.2012