Вечерас
Απόψε το τραγούδι θα `ναι σαν προσευχή,
θα είναι ελαιώνας σε ξεχασμένη γη.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά
Απόψε τη σελήνη δεν τη γελάει κανείς,
βασιλικό χαϊδεύει με το `να χέρι της,
κι εγώ που δεν κοιμάμαι, εγώ που ξαγρυπνώ,
δεν ξέρω αν θα πεθάνω, ή αν θα γεννηθώ.
Απόψε η καρδιά μου θα γίνει ένα παλιό
ποδήλατο που θέλει να βγει στον ουρανό,
τον Μάσσιμο Τροϊζι να βρει και να του πει,
πως μέσα σε μια νύχτα αλλάζει η ζωή.
Απόψε το τραγούδι θα γίνει αγκαλιά
που θα χωράει κι εσένα κι ας είσαι μακριά.
Вечерас ће песма бити молитва
биће попут маслињака на заборављеној земљи
вечерас се песма постати загрљај
у који ћеш и ти стати, иако си далеко
Вечерас нико неће исмејати месец
босиљак милује једном својом руком
а ја која не спавам, која бдим
не знам да ли ћу умрети, или се поново родити
Вечерас ће моје срце постати стари бицикл
који би да се попне до неба
да нађе Масима Троизија и да му каже
да се живот може променити преко ноћи
Вечерас ће песма постати загрљај
у који ћеш стати и ти, иако ниси ту..
neraidaBGD, Ivana © 25.03.2013