Живим чекајући живот
Περνάει αδιάφορα ο καιρός κι η σκέψη μου είναι σε σένα διαρκώς με μνήμες ζω και αναμνήσεις κρατώ κλειδωμένες ορμές και αισθήσεις! Ακόμα και η μοναξιά κουράστηκε να μου κρατάει συντροφιά παλεύω τα ίχνη σου να σβήσω ζω περιμένοντας να ζήσω! Μ’ απόψε που δεν είσαι εδώ τ’ όνομά σου φωνάζω, με μένα τα βάζω κι αρκούμαι στο να προσδοκώ κι ο καημός μου με πνίγει, πληγές μου ανοίγει δεν ξέρω από που να πιαστώ, να πιαστώ να σωθώ! Όπου το βλέμμα μου γυρίσω όπου σταθώ, ό,τι κι αν πω όλα εσένα μου θυμίζουν κλείνομαι μέσα μου να μην πληγωθώ! Ακόμα και η μοναξιά κουράστηκε να μου κρατάει συντροφιά παλεύω τα ίχνη σου να σβήσω ζω περιμένοντας να ζήσω! Μ’ απόψε που δεν είσαι εδώ τ’ όνομά σου φωνάζω, με μένα τα βάζω κι αρκούμαι στο να προσδοκώ κι ο καημός μου με πνίγει, πληγές μου ανοίγει δεν ξέρω από που να πιαστώ, να πιαστώ να σωθώ! Μ’ απόψε που δεν είσαι εδώ τ’ όνομά σου φωνάζω, με μένα τα βάζω κι αρκούμαι στο να προσδοκώ κι ο καημός μου με πνίγει, πληγές μου ανοίγει δεν ξέρω από που να πιαστώ, να πιαστώ να σωθώ!		Време пролази незаинтересовано и мислим непрестано на тебе. Живим с успоменама и сећањима, закључани су ми бес и осећања! Чак је и самоћи досадило да ми прави друштво, борим се да избришем твоје трагове, живим чекајући живот! Али вечерас кад ниси ту, зовем твоје име, љутим самог себе и довољне су ми наде, а бол ме гуши, отвара ми ране, не знам где да нађем ослонац, да се спасем! Где год да погледам, где год застанем, шта год да кажем, све ме подсећа на тебе повлачим се у себе да не бих патио! Чак је и самоћи досадило да ми прави друштво, борим се да избришем твоје трагове, живим чекајући живот! Али вечерас кад ниси ту, зовем твоје име, љутим самог себе и довољне су ми наде, а бол ме гуши, отвара ми ране, не знам где да нађем ослонац, да се спасем! Али вечерас кад ниси ту, зовем твоје име, љутим самог себе и довољне су ми наде, а бол ме гуши, отвара ми ране, не знам где да нађем ослонац, да се спасем!
τυχερούλα © 25.03.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info