Шта једноставније
Είναι το φως σου μεσ’την καρδιά μου
που τρεμοπαίζει που σβήνει σκιές
και λέω μήπως μήπως και γίνω
αυτό το κάτι που τρέμει που θες
αν είσαι αλήθεια ο ουρανός μου
ένα μονάχα μένει να πω
ας σκορπιστούνε μέσα στο μπλε σου
όσα πονάνε όσα δε ζω
Τι πιο απλό τι πιο μεγάλο
να’μαι για σένα ότι έχεις
μαζί σου πια δεν αμφιβάλλω
να αγαπάς μόνο ν’αντέχεις
Τι πιο απλό τι πιο μεγάλο
είσαι ο λόγος που υπάρχω
δεν έχω ανάγκη τίποτα άλλο
τον ουρανό σου φτάνει να’χω
Μια ευκαιρία θα δώσω και πάλι
τη μοναξιά μου ν’αποχωριστώ
δεν ξέρω αν κάπου και πού θα με βγάλει
τα δυο σου μάτια ν’ακολουθώ
μείνε κοντά μου και πες μου πως θα’ναι
ήλιος καυτός μαζί και βροχή
θέλω να γίνεις αυτά που φοβάμαι
αυτά που λένε πως είναι ψυχή
Τι πιο απλό τι πιο μεγάλο
να’μαι για σένα ότι έχεις
μαζί σου πια δεν αμφιβάλλω
να αγαπάς μόνο ν’αντέχεις
Τι πιο απλό τι πιο μεγάλο
είσαι ο λόγος που υπάρχω
δεν έχω ανάγκη τίποτα άλλο
τον ουρανό σου φτάνει να’χω
Твоја светлост је у мом срцу,
што трепери, што гаси сенке,
и размишљам, можда и постанем
то нешто што дрхти, што желиш.
Ако си стварно моје небо,
преостаје ми да кажем само једно,
нека се распу по твом плаветнилу
све боли и све што није мој живот.
Шта једноставније, шта веће
да ти будем што већ немаш?
Немам више сумње да ти
не волиш, већ само да трпиш.
Шта једноставније, шта веће?
Ти си разлог што постојим,
не треба ми ништа друго,
довољно ми је да имам твоје небо.
Пробаћу још једном
да се раздвојим од самоће.
Не знам ни да ли ћу игде стићи
пратећи твоја два ока.
Остани крај мене и реци ми да ће
заједно пећи сунце и падати киша.
Желим да будеш оно чега се плашим,
оно што кажу да је душа.
Шта једноставније, шта веће
да ти будем што већ немаш?
Немам више сумње да ти
не волиш, већ само да трпиш.
Шта једноставније, шта веће?
Ти си разлог што постојим,
не треба ми ништа друго,
довољно ми је да имам твоје небо.
τυχερούλα © 25.03.2013