Lidi e tramonti
Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα
απλώνει σκοτάδι βαθύ
κορίτσι ξένο σαν ίσκιος
πλανιέται μονάχο στην γη
Χωρίς ντροπή, αναζητεί
τον ήλιο που έχει χαθεί,
στα σκοτάδια να βρει
Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει
ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα
κρατούνε την δόλια καρδιά
Μπορεί ακόμα μπορεί,
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει
να μάθει ποτέ το γιατί
Sta imbrunendo e la notte
spiega un velo tenebroso
una ragazza, estranea, come ombra
vaga solinga per la terra.
Impudica, lei è in cerca
del sole che è già andato,
nel buio.
Potrebbe essere stata sedotta
da lidi e tramonti
o assoggettato per sempre
potrebbe essere il suo cuore derelitto.
Anche potrebbe, chissà,
essere andata fuori di senno
e poi a chi calerebbe di chiedere
e di scoprire il perché.
Chris_firenze © 08.05.2013