Vita da camion rosso
Ζωή, νταλίκα κόκκινη
στις εθνικές, στις εθνικές του κόσμου,
στου Στέλιου τα τραγούδια
βενζίνα των φτωχών,
αγάπη θεοσκότεινη,
πολλά ουίσκια εντός μου
ακούνε τα ζεϊμπέκικα
σαν το Πάτερ ημών.
Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,
πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά.
Φεύγω απ’ αυτό που νιώθω,
έκαψα τον πόθο μονος μια νυχτιά,
ήπια μέχρι που σε είδα
με βαθιά ρυτίδα μες στην ξενιτιά,
φεύγω απ’ αυτό που νιώθω.
Βαριά τα χρόνια, σίδερα,
και τζούφια η λαμαρίνα,
χοτ ντογκ απ’ την καντίνα,
χιλιόμετρα φασόν,
αγάπη θεοσκότεινη,
Θεσσαλονίκη Αθήνα,
αγάπησέ με σήμερα
και στη διαπασών.
Πίκρα, μανούλα μου, το γάλα,
πίκρα τα χρόνια μας τα υγρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά,
τα εργοστάσια μεγάλα,
τα μεροκάματα μικρά.
Vita da camion rosso
Nelle autostrade del mondo
Le canzoni di Stelio (Kazantzidis)
Sono la benzina dei poveri
Amore torvissimo
Tanti whisky dentro di me
Ascoltano lo zeimpekiko
Come fosse una preghiera.
Mammina, amaro è il latte
Amari anche i nostri umidi anni
Le fabbriche son grandi
Gli stipendi son piccoli.
Me ne vado da quel che sento
Ho bruciato il desiderio una notte da solo
Ho bevuto finchè non ti ho visto
Con una ruga profonda, in terre straniere.
Pesanti gli anni come il ferro
E la lamiera è finta
Uno hot dog dalla mensa
Chilometri per le commissioni
Amore torvissimo
Da Salonicco ad Atene
Amami oggi
fino al diapason
Chris_firenze © 08.05.2013