Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
О, меланхолия!
О, меланхолия!

Εγώ μεγάλωσα σε γειτονιά με τσέρκι
κι οι θεωρίες σου με βρίσκουν μακριά
επιχειρήματα, παράλογα κ αστεία
και προσπαθείς να με τρελάνεις λογικά.

Eσύ γεννήθηκες για ν’ αγαπάς εσένα,
περνάς απέναντι και εξαίρεση καμιά.
Αν είναι έτσι αυτό που λες εσύ αγάπη
μάλλον ζητάς να με τρελάνεις λογικά...

Μελαγχολία μου, εσύ κυρία μου
σ’ όλα τα δύσκολα εσένα αγκαλιάζω...
Μες το πουκάμισο έχω μια θάλασσα
μα τη ζωή μου δεν μπορώ να την νοικιάζω

Άδειο δωμάτιο με θέα μόνο δάκρυ,
ξάγρυπνες νύχτες και αδέσποτα φιλιά,
και εγώ σου λέω πως αυτό δεν είναι αγάπη
και δεν μπορείς να με τρελάνεις λογικά.

Ψυχή μου δείξε μου την επανάσταση σου,
μην συμβιβάζεσαι σε θέματα καρδιάς.
Τι λόγο έχεις να νοικιάζεις τη ζωή σου
μελαγχολείς και σ’ αδιέξοδο τραβάς!


В глуши я вырос, с обручем гоняя,
Твоя теория гласит, что я далек.
И аргументами, смешными, непонятными,
Пытаешься меня сбить с толку.

С рождения самовлюбленность излучаешь,
Идешь напротив ты, вся из себя.
И если это все любовью называешь,
Наверное, сойду тогда с ума.

О меланхолия, моя ты дорогая!
С какою горечью тебя я принимаю!
Рожден в рубашке я, в ней море бьет ключом,
Но не откроешь мою жизнь чужим ключом!

Пустая комната, где царствует слеза,
Бессонны ночи, поцелуи вникуда!
И это не любовь, я утверждаю,
И не пытайся ты свести меня с ума!

Душе моя, когда же ты восстанешь?
Не надо искать с сердцем компромисс.
Зачем ты безысходно оставляешь
Во власти меланхолии всю жизнь?

mari zhezhera, NP162435S890WB681A © 08.05.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info