Цимиски и Аристотелус
Τσιμισκή κι Αριστοτέλους,
ήρθε η αρχή του τέλους
σαν σε είδα απ’ την πλατεία να περνάς.
Μαζεμένα τα μαλλιά σου,
με αέρα στα πανιά σου,
δεν κοιτάζεις, βιαστικά με προσπερνάς.
Τσιμισκή κι Αριστοτέλους,
ήρθε η αρχή του τέλους
και μου κόπηκε η ανάσα ξαφνικά.
Θα φωνάξω το Βαρδάρη
από πίσω να σε πάρει
για να μάθω πώς σε λένε τελικά.
Κοίτα, φίλε, τι παθαίνεις,
όταν δεν το περιμένεις
σου έρχεται στα ξαφνικά.
Κοίτα, φίλε μου, πού φτάνεις
και τον ύπνο σου να χάνεις
από Θεσσαλονικιά.
Τσιμισκή κι Αριστοτέλους,
είδα όλους τους αγγέλους
να χορεύουνε μπροστά μου ξαφνικά.
Στον αέρα τ’ άρωμά σου,
θέλω να φωνάξω: «Στάσου!»
για να μάθω τ’ όνομά σου τελικά.
Τσιμισκή κι Αριστοτέλους,
ήρθε η αρχή του τέλους
σαν σε είδα απ’ την πλατεία να περνάς.
Δε μου δίνεις σημασία,
φτάνεις μέχρι Εγνατία
και γυρίζεις ξαφνικά και με κοιτάς.
На углу Цимиски и Аристотелус,
стигао је почетак краја
кад сам те угледао да прелазиш преко трга.
Коса ти је скупљена,
а ветар у једрима,
не гледаш, журно ме обилазиш.
На углу Цимиски и Аристотелус,
стигао је почетак краја
и одједном ми је застао дах.
Позваћу Вардар
да појури за тобом
да, коначно, сазнам како се зовеш.
Гледај, пријатељу, шта ти се догађа,
кад не очекујеш
дође ти изненада.
Гледај, пријатељу, докле си дошао
и више немаш сна
због Солуњанке.
На углу Цимиски и Аристотелус,
видео сам изненада све анђеле
да плешу преда мном.
Твој мирис је у ваздуху,
желим да викнем: „Стани!“
да, коначно, сазнам како се зовеш.
На углу Цимиски и Аристотелус,
стигао је почетак краја
кад сам те угледао да прелазиш преко трга.
Не придајеш ми значаја,
стижеш до Егнатије
и одједном се окрећеш и гледаш ме.
τυχερούλα © 08.05.2013