Café Bleibtreu
Μ’ αρέσανε τα μπαρ στο Βερολίνο μετά τις τρεις όταν μεθούσαν οι ξανθές σιγά σιγά Μοναχικές πριγκίπισσες, του τίποτα ερωμένες στων νικημένων το νησί γλεντώντας σιωπηλά στων νικημένων τη γιορτή γλεντώντας κάθε βράδυ σιωπηλά Erika, Maria, Monika, Sabine θα δούμε άραγε ξανά μαζί ποτέ το χιόνι του Δεκέμβρη απόγευμα να πέφτει έξω απ’ τη τζαμαρία του Bleibtreu cafe "Berlin, ach du Berlin" "Berlin, ach du Berlin" "Berlin, ach du Berlin" Το παγωμένο γέλιο του ακούω και φοβάμαι το γέλιο του πολέμου ακούω ξανά από παντού Αχ! πόσο εύκολα ξεχνάμε το έγκλημα φυσάει ξανά από παντού "Berlin, ach du Berlin" "Berlin, ach du Berlin" Sie heißt Lilli Marlen !!!		Mir haben die Kneipen in Berlin gefallen nach drei Uhr wenn die blonden Frauen allmählich betrunken wurden Einsame Prinzessinnen, Geliebte des Nichts auf der Insel des Besiegten schweigsam feiernd auf dem Fest der Besiegten jeden Abend schweigsam feiernd Erika, Maria, Monika, Sabine wir werden sie wohl nie wieder zusammen sehen der Schnee des Dezember soll am Nachmittag fallen außerhalb des Wintergartens des Cafés Bleibtreu "Berlin, ach du Berlin" "Berlin, ach du Berlin" "Berlin, ach du Berlin" Sein gefrorenes Gelächter höre ich und fürchte mich das Gelächter des Krieges höre ich wieder von überall her Ah! Wie leicht vergessen wir das Verbechen breitet sich wieder überall aus "Berlin, ach du Berlin" "Berlin, ach du Berlin" Sie heißt Lilli Marleen !!!
lipsia © 09.05.2013

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info