En voi
Ποτέ να μην ξεχάσεις τις μέρες της βροχής
Που σου ‘δινα ομπρέλα μην τύχει και βραχείς
Ποτέ να μην ξεχάσεις τις νύχτες της σιωπής
Για σένα ξενυχτούσα μέχρι να κοιμηθείς
Κι εγώ που τώρα θέλω να σε ξεχάσω
Πως είναι δυνατόν να μην μπορώ
Και το μυαλό μου απ’ τη μορφή σου ν’απαλλάξω
Πόσο το θέλω μα δεν μπορώ
Ποτέ να μην ξεχάσεις τις ώρες της φωτιάς
Που ανάβαμε οι δυο μας στη λάμψη μιας ματιάς
Koskaan älä unohda päiviä sateisia
Kun sulle annoin sateenvarjon ettet saisi yskää
Koskaan älä unohda öitä hiljaisuuden
Vuoksesi valvoin kunnes nukahdit
Ja minä joka nyt haluan sut unohtaa
Kuinka on mahdollista etten voi
Ja mieleni muodostasi haluan irroittaa
Kuinka sitä haluan mutta en voi
Koskaan älä unohda tunteja tulen
Jonka sytytimme kahden valolla katseen
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 27.04.2014