The heartache of the harmonica
Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι και συ.
Έρχεσαι πάντα το βράδυ
μελαγχολικά
σα το στερνό το τρένο του χειμώνα,
η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου και σε καρτερεί.
Έρχεσαι και δε σωπαίνεις,
μέσ’ από τη στάχτη
μια φωτιά γυρεύεις κι όλο φεύγεις
τριγυρνάς μέσα στη νύχτα
φάντασμα ωχρό της προσμονής μου
μαυροπούλι ερημικό.
Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι και συ.
Κι όπως έρχεσαι έτσι φεύγεις
έτσι απρόσμενα αγαπάς
μισείς ξεχνάς πλάνες μαζεύεις
μα η καρδιά μου χιονισμένη
στέπα ερημική προσμένει
τον καημό σου πάντα καρτερεί.
Όνειρο που φεύγει είν’ η ζωή,
μέσα στ’ όνειρό μου είσαι κι εσύ.
A dream which leaves is life,
inside my dream you also exist.
You come always at night
melancholic
like the last train in winter,
my heart the snowy barren steppe
watches and waits for your sorrow.
You come and you are not silent,
in the ashes
you search for a fire and you are always leaving
you wander about in the night
pale ghost of my waiting
blackbird of the wasteland.
A dream which leaves is life,
inside my dream you also exist.
And as you come you leave
so unexpectedly you love
you hate you forget delusions you gather
and my heart the snowy
barren steppe lies waiting
and watching always for your sorrow.
A dream which leaves is life,
inside my dream you also exist.
Love Song for Greece, Eva Johanos © 29.07.2014