Папирни змај
Έσβησαν τα όνειρα, έσβησαν
έγινε πρωί
άνοιξε την πόρτα, άνοιξε
ήλιος να με δει
Ήρθες και στο δρόμο μου
φώτισε ο ουρανός
να η καρδιά μου πέταξε
κόκκινος χαρταετός
Σ’ έχω ανάγκη σαν παιδί
μη μ’ αφήσεις να γυρίσω εκεί
στον εαυτό μου στη σιωπή
κρύα θάλασσα έρημο νησί
Άψυχα κορμιά στα χέρια μου
άχρηστα κλειδιά
δε μου μένει τίποτα
τίποτα δε μου φτάνει πια
Έλα ας περπατήσουμε
μακριά απ’ το θόρυβο
τις πληγές να κλείσουμε
έχουμε όλο τον καιρό...
Σ’ έχω ανάγκη σαν παιδί...
Угасили су се снови, угасили,
јутро је,
отвори врата, отвори,
сунце да ме види.
Дошла си и на мом путу је
засјало небо.
Ево, и срце ми је полетело,
као црвени папирни змај.
Као детету си ми потребна,
не дозволи ми да се тамо вратим,
самом себи, у тишину,
у хладно море, пусто острво...
Тела без душе су ми у рукама,
неупотребљиви кључеви,
ништа ми не преостаје,
ништа ми више није довољно.
Хајде да прошетамо
далеко од буке,
да зацелимо ране,
имамо све време....
Као детету си ми потребна...
τυχερούλα © 29.07.2014